“Het was alsof ik niet optimaal in het leven stond, alsof het grijs was, afgevlakt. Ik voelde dat er meer in me zat. Hoe word ik de beste versie van mijzelf?” Patty, 49 jaar, teamleider bij een groot hypotheekkantoor en coach in haar eigen praktijk vertelt over haar twijfels om Esther te bellen. “Het is spannend om in jezelf te investeren. Ik voelde best een drempel om contact op te nemen. Toch heb ik er geen seconde spijt van gehad.”

‘May I present to you: husband & wife’

“Mijn man had al eerder bij Esther een traject gevolgd. Sinds zijn coaching zijn er veel positieve dingen gebeurd. Dat maakte mij nieuwsgierig. Na zijn traject wilde ik eerst zien of het effect blijvend was. Of het niet een eenmalige opleving was en daarna weer wegzakte. Maar hij is permanent veranderd. En dat uit zich nu – ruim 3 jaar later – nog steeds, zonder dat hij er ‘moeite’ voor hoeft te doen. Hij veert sneller terug in zijn kracht, is kalmer en kan meer genieten. Dat wilde ik ook. Toen heb ik zelf de stoute schoenen aangetrokken en Esther gebeld.”

Esther: “Het overkomt mij de laatste jaren steeds vaker dat ook de partner langskomt. Ik vind dat altijd extra bijzonder dat de ‘man van’ of ‘vrouw van’ ook een coachingstraject bij me wil volgen: je moet het maar vertrouwen. Toch gebeurt het regelmatig. En ik juich deze ontwikkeling van harte toe, omdat ze samen verder groeien, dezelfde taal spreken en meer begrip voor elkaar vormen. Samen groeien is ook goed voor de verdieping van de verbinding. Naast zakelijke relaties draag ik ook bij aan privérelaties. Straks word ik nog een Nederlandse Esther Perel ;)”

Het belmoment

Na een vakantie knakte er iets bij Patty: “Ik voelde me steeds benauwder en merkte aan alles dat ik niet goed in mijn vel zat. Letterlijk. Het voelde alsof ik stil stond. Zelfs in mijn eigen coachingspraktijk – mijn passie – voelde het alsof ik tegen een muurtje aan stond. Als je daar ook in vastloopt, hoe moet het dan verder? Ik realiseerde me dat ik in actie moest komen om dingen te veranderen. Die drempel over. Om écht te veranderen. En toen heb ik de stap gezet en gebeld.”

Perfectionisme als succesblokker

“Ik wilde het altijd goed doen. Hoe hard ik ook werkte, hoeveel energie ik er ook in stak. Het kon altijd beter. Perfectionisme was een grote blokkade voor mijn succes. Ik ging vaker aan mezelf twijfelen: kan ik het wel? En wat steeds weer terugkwam, was het gevoel dat ik niet serieus genomen werd. Op mijn werk, in mijn familieomgeving, en binnen mijn eigen praktijk. Waar kwam dat vandaan?”

Hoe patronen van vroeger nu terugkeren

“Patty voelde zich als kind soms afgewezen en werd niet altijd gezien of gehoord”, legt Esther uit. “Als je dat vaak meemaakt, heb je er op een gegeven moment geen vertrouwen meer in dat iemand naar je wil luisteren. Om dat gevoel van afwijzing te ontwijken, slik je het in. Daarmee creëer je juist stress, en nog meer gevoel van afwijzing.”

Patty: ”Heel herkenbaar. Ik dacht zo vaak: zie je wel, ze zien het niet. En hij niet. En zij ook niet. Ik ging er al op voorsorteren. Een self fulfilling prophecy. Alleen heb je dat niet in de gaten.”

Esther: “Als reactie ging Patty ‘vechten’ voor waardering op haar werk en in haar familie. Dat was ze gewend van vroeger: ze turnde op hoog niveau, werkte knetterhard en dan werd ze gezien door haar ouders. Dat mechanisme zat er nog steeds in, ten koste van zichzelf. Alleen die leegte in waardering blijf je voelen omdat je de pijn nog niet verwerkt hebt. Die pijn verwerkte ze tijdens ons 1-op-1-traject. En daarna acteerde ze vrijer en krachtiger in haar werk en familie.”

Kalm en krachtig

“Ik voel me anders in mijn lijf”, beschrijft Patty. “Mijn ademhaling is kalmer, mijn lichaam voelt liefdevoller. Voorheen klapte ik dicht of ik ging ik mee met een dominante gesprekspartner. Daar werd ik zelf ook niet leuker van. Nu kan ik rustiger blijven en gezond voor mezelf opkomen zonder vechthouding. Ik kan kalm bedenken: wat wil ik eigenlijk voor mezelf in deze situatie bereiken? Esther heeft me dat geleerd op een manier die ik nooit had verwacht.

Soms bevind ik me in een situatie waarin ik de stem van mijn oude pijn hoor (ze luisteren toch niet naar me, het is niet genoeg wat ik doe). En het fijne is: ik kan nu kiezen hoe ik met zo’n situatie omga. Ik word er niet meer onbewust in meegezogen, de controle is terug.”

Permanente verandering

Esther: “Permanente verandering bereik je niet door alleen te ‘begrijpen’ wat er gebeurt. Het is belangrijk om die pijn somatisch te doorvoelen: via je je lijf dus. Patty en ik hebben haar zenuwstelsel getraind. Ook gaf ik pragmatische tips voor uitdagende personen en situaties en leerde ik haar in haar naar haar hartstand te luisteren en het onderscheid te maken tussen emoties en intuïtie. Patty is het allemaal aan gegaan, ook als ze het moeilijk vond, of een beetje vreemd. Ze heeft een motivatie van heb ik jou daar. En ze ontdekte dat ze een andere energie begon uit te stralen als ze in de stand van haar hart stond. Kalm en krachtig.”

Anderen merken het verschil op

“Als ik zorg dat ik eerst in die hartstand ben, dan verandert mijn hele wereld. En ook hoe mensen op mij reageren. Mijn collega’s, baas en familie zeiden spontaan. ‘Pat, ik merk dat je rustiger bent. In gesprekken, je communiceert op een andere manier.’ En zelf geef ik duidelijker grenzen aan. Bijvoorbeeld in gesprekken met collega’s die hun eigen verhaal kwijt willen op een moment waarop ik zelf niet goed in mijn vel zit. Voorheen durfde ik écht niet te vragen of zo’n gesprek ook morgen of maandagochtend zou kunnen. Nu doe ik dat, en is die collega me dankbaar voor mijn duidelijkheid. Een resultaat waarop ik maanden geleden nooit had durven hopen.”